Diş kayıpları, periodontal problemler, ağız  içi anatomisinde bir  takım değisikliklere neden olur. Ancak alışılagelmiş anatomik özellikler bu gibi sebeplerin dışında, tümör cerrahisi, doğumsal anomaliler, travma, gibi nedenlerle de ağır şekilde değişebilir. Bu gibi geniş hacimli ve çok daha ciddi komplikasyonlar oluşturan doku eksikliklerine, "defekt" adı verilir.

Defektler, büyük çoğunlukla, plastik rekonstrüktif ya da bas-boyun cerrahi yöntemleri ile rekonstrükte edilir. Hastanın kendi dokularını kullanarak operatif yöntemlerle tedavi edilmesine „rekonstüksiyon‟ denir.

Bazı defektler ise operatif yöntemlerle  rekonstrükte edilmezler ya da çesitli sakıncalar nedeni ile bu yol tercih edilmez. Böyle durumlarda, defektin protetik yöntemlerle „rehabilite‟ edilmesi gerekir.

Rekonstrüksiyon hastanın kendi dokularından yaralanılarak defektin kapatılması ve bölgenin  eski  anotomisinin  yeniden kazanılmasını sağlayan bir tedavi yöntemi iken, rehabilitasyon tedaviden farklı olarak kaybedilmis anatomiyi yeniden olusturmak kaygısında değildir. Bunun yerine yapay gereçler, yani protezler ile kaybedilmis becerilerin yeniden kazanılmasını amaçlar.

Ağız, diş, çene, baş ve boyun alanındaki çesitli nedenlerle olusmus defektlerin cerrahi rekonstrüksiyonu mümkün olmadığında bunların protetik yöntemler ile rehabilitasyonunu sağlayan cihazlara ‘çene-yüz protezi’ adı verilir.